Te mooi en krachtig om voor vrouwen geheim te houden
Verwondering, omschrijft het best van waaruit ik ooit deze ontdekkingsreis begon en wat mij nog steeds leidt.
Ik was ongeveer 9 jaar toen mijn mama mij voorlas uit “Rosita laat zien hoe het leven begint”. Het was een bijzondere, uitneembare bijlage in de Rosita, een vrouwenblad in de jaren ’60. Het was de eerste fotoreeks van Lennart Nilsson die “Het Wonder van het ongeboren leven” liet zien. Dit was nog lang voor de eerste echo’s. Bij deze foto’s van embryo’s en baby’s met hun placenta’s stonden er speciale tekstvakken om voor te lezen aan je kinderen. Je kon je kinderen niet alles laten lezen, dat was niet gepast, maar het was “te mooi om voor kinderen geheim te houden”. Dus las mama voor, samen zittend in de zetel in onze speelkamer. Of mijn broers en zussen daar toen ook bij waren dat weet ik eigenlijk niet meer. Die foto’s en die tekst hebben zoveel in mij wakker gemaakt, werden zo belangrijk voor mij dat ik ze tot op de dag van vandaag, meer dan 50 jaar later nog steeds bij me heb.
Het liet mijn verlangen om te weten, om diep te begrijpen, om te kijken en waar te nemen achter de dingen, ontwaken. Het maakte dat ik niet veel later wist dat ik vroedvrouw wilde worden. Een beroep dat ik waarschijnlijk ook leerde kennen door een volgende reportage van Lennart Nilsson in hetzelfde tijdschrift: “Een vrouw op weg naar een wonder”. Hierin werd een koppel gevolgd van aan de conceptie tot bij de geboorte. De geboorte die begeleid werd door een vroedvrouw. Ik wist van dan af dat ik vroedvrouw zou worden al moest ik daar bergen voor verzetten. Met deze woorden heb ik in de jaren die volgden vaak mijn doel krachtig neergezet.
Alles, van mijn spelen met poppen tot de studierichting op de middelbare school, was vanaf dan gericht op het behalen van het diploma van vroedvrouw.
Wist ik toen veel waar het mij nog allemaal zou toe brengen, zou naartoe leiden. De Verwondering die toen gewekt was over het ontstaan van het leven en hoe dat verweven zat met vrouw zijn, leidde mij als vanzelf de wereld van de vrouw, van het vrouw-zijn in. Ik was 11 jaar toen ik het boekje ‘je baby gelukkig en gezond’ vond tussen de boeken en tijdschriften in de Grand Bazar. Met enig gefrons want het was eigenlijk bestemd voor volwassenen en misschien ook gezaag van mijn kant, mocht ik het kopen. Hierin vond ik mijn eerste informatie rond de maandstonden cyclus. Het begin van mijn nog steeds uitbreidende bibliotheek en mijn levenspad.
Ik was 17 toen ik me eindelijk mocht inschrijven in de verpleegstervroedvrouwen school. Het was een vol jaar voor ik kon starten maar ik wou zeker
zijn van een plaats.Tot mijn verbazing moest ik mij verantwoorden waarom ik voor vroedvrouw koos. Was dat dan niet logisch? Wie kon er het wonder niet zien? Wie wilde dat niet beter leren kennen? Waarschijnlijk dacht ik toen nog dat ik er alles van zou leren kennen op de schoolbanken en tijdens de vele stages. Door dit beroep zo dichtbij mogen staan bij dit wonderlijke gebeuren, daar zo intens deel van mogen uitmaken, dat was wat mij riep.
Het was een zeer traditionele vroedvrouwen-opleiding, met vele dingen die ik nadien heb mogen afleren, maar ze bracht mij nog meer bij de kracht van vrouw zijn. Ook al zou ik dat toen niet zo hebben kunnen benoemen.
Iets in mij riep mij ook toen al op het niet zo conventionele pad en één zin in mijn opleiding zou uiteindelijk mijn leven veranderen. Tijdens een lesuur over onze tewerkstellingsmogelijkheden werd er ook gemeld ‘je kan ook nog zelfstandige vroedvrouw worden’. Meer informatie kwam er niet, maar het zaadje was geplant. Vier jaar en een werktraject in een ziekenhuis later werd ik zelfstandige. Eén van de enkelingen in Vlaanderen toen. Ik wilde die vrouwen die thuis wilden bevallen, op eigen kracht wilden bevallen, bijstaan. Wist ik veel dat ook dit mij een heel andere wereld zou binnenleiden. Een wereld van anders bevallen, van natuurlijk en verticaal bevallen maar ook van andere geneeswijzen, andere levensfilosofieën, van dichter bij de natuur leven, van biovoeding en women empowerment. Gek hoe je van sommige dingen exact herinnert waar je was toen je er voor het eerst iets over hoorde of las. Het lijkt wel of die momenten extra belicht zijn in je celgeheugen.
Door dit pad te gaan van telkens weer ‘nieuwe’ dingen te leren kennen, te onderzoeken en te integreren als ik aansluiting vond, veranderde mijn leven en het leven van het gezin. Door dit pad te gaan, gingen onze kinderen naar een Steinerschool, gebruikten we ecologische bouwmaterialen bij de verbouwing van ons huis, kozen we voor biovoeding. Ik bekwaamde me in kruidenkennis, aromatherapie, homeopathie en allerlei energetische healingsmethoden.
In de 15 jaren dat ik zwangerschappen, bevallingen en kraamtijden begeleidde – ik heb nooit geen bevallingen ‘gedaan’, het waren altijd de moeders die bevielen, die hun kinderen op de wereld zetten- in al die jaren bleef mijn verlangen bestaan om meer te weten, om dieper te begrijpen. Zo werd ongezien een volgend luik geopend: ik werd gevraagd om mijn kennis te delen als stagebegeleidster en later als lesgeefster. Het was 1995 toen Wendy Verschaeren me als eerste vroeg om samen met haar cursus te geven. Een aromatherapie-cursus voor vroedvrouwen waarin o.a. het werk van Miranda Gray rond de menstruatie cyclus een plaats kreeg. Met trillende benen heb ik deze uitdaging aangenomen. Want ik als lesgeefster, wie had dat ooit gedacht… ik alvast niet.
En toch is het nu wat ik sinds vele jaren doe en zo graag doe. Maar het waarom heb ik lang niet ten volle voelend begrepen.
Tot ik een klein jaar geleden een verdiepend menarche ritueel deed; ja je kan dit zelfs nog in de menopauze doen. Met de vraag: “Wat had je als menarche meisje graag ontvangen?” toen kwam er een heel mooi inzicht.
Ik had toen graag ‘in de leer’ gegaan bij een wijze vrouw. Een Vroede Vouw die mij kon inwijden en mij de vele geheimen van het vrouw-zijn en van het wonder dat leven heet, kon tonen. Ik besefte dat het pad dat ik al zo vele jaren aan het gaan ben, het pad naar die wijze vrouw, naar die Vroede Vrouw is. Dat dit het pad is van de Wijze Vrouw, van de Vroede Vrouwe. Maar ook dat ik die vrouw nu mag zijn en nog steeds wordende ben, die ik toen wilde ontmoeten.
De vrouw, die vrouwen de vele krachten en geheimen van het vrouw-zijn toont en die iedereen van haar vergaarde wijsheid deelt.
Vandaar dat ik mij helemaal kan vinden in de (aangepaste) woorden uit de Rosita van toen, “Te mooi en krachtig om voor vrouwen, om voor iedereen geheim te houden”
Dit geeft nog het best weer hoe ik me voel telkens ik één van mijn cursussen mag geven of één van mijn healingstrajecten met iemand mag gaan of als ik een ritueel of reis mag begeleiden.
Van Harte Welkom bij BaarMoederSchool, Matrice & co*
Ria
Nog wat links met info over mezelf
Interview met Ann Wislez 2014 & 2018
Wat niemand je ooit vertelde: 4 voordelen van de vrouwelijke natuur